Zaczął się nowy sezon treningowy. Nareszcie. Już można było z tęsknoty za karate i judo popełnić rytualne seppuku. Ale na szczęście doczekałam się i miecz nie poszedł w ruch. Ale… miałam ochotę po niego pójść, gdy przekraczając próg dojo usłyszałam od jednego z dzieci mój ulubiony zwrot.
Zanim mięsień wykona pracę (dojdzie do skurczu włókna mięśniowego), układ nerwowy musi przesłać odpowiednią informację, która przemieszcza się siecią komunikacyjną z mózgu poprzez rdzeń kręgowy aż do konkretnego włókna mięśniowego.
Bo widzisz… Trening znacząco różni się od treningu. Wszystko zależy od Twojego celu i podejścia. Można traktować trening tylko jako gimnastykę i sposób na poprawę zdrowia i nie ma w tym nic złego. Wręcz należy złożyć głęboki ukłon w kierunku tych ludzi, którzy dbają o siebie i chcą po pracy i ciężkim dniu jeszcze poćwiczyć. Super.
I ruszyli. Po karnety na siłownię, po buty do biegania. Po śliczne, bajeranckie gadżety, które mają zmotywować do treningu.
Brzmi to trochę jak jedno z moich ulubionych ćwiczeń – burpees/anioły (przysiad, podpór przodem, pompka, wyskok). Ćwiczenie angażujące i doskonalące wiele partii ciała. „Padnij, powstań i powtórz dwadzieścia razy”. Ale co w sytuacji, kiedy ręce odmówiły posłuszeństwa i zaryłeś twarzą o ziemię?